เมธาพัฒน์เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้ายามค่ำคืนนิ่ง ก่อนจะทอดถอนใจออกมาอย่างอ่อนล้า เหตุการณ์ที่พึ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ทำให้เขาแทบจะบ้า เขาไม่คิดเลยว่าพอตื่นนอนขึ้นมาจะมีร่างของพวงชมพูมานอนอยู่ใกล้ๆ และมันก็เป็นแผนการของหล่อนเขาเดาได้ดีตั้งแต่มองเห็นไอ้แก้วน้ำส้มเปล่าของหล่อนที่วางไว้บนโต๊ะใกล้เตียงนั่นแล้ว
ยานอนหลับ เขาเดาไม่ผิดแน่ แต่ที่ไม่เข้าใจก็คือทำไมพวงชมพูต้องทำถึงขนาดนี้ด้วย ทำไมต้องจับเขาด้วยวิธีสกปรกแบบนี้ ทั้งๆ ที่เขาก็รับปากกับหล่อนแล้วว่าถ้าหล่อนเรียนจบเมื่อไหร่เขาก็ยินดีจะรักหล่อน ชายหนุ่มนึกไปถึงใบหน้าของมารดาที่ฟังคำพูดของเขาจบ
“ผมเป็นคนทำเรื่องทุกอย่าง พวงชมพูไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น” เขาจำได้ว่าเขาโป้ปดมารดาไปแบบนั้น และหลังจากที่คุณแม่ของเขาหายตกใจแล้ว คำว่าแต่งงาน ก็หลุดออกมาจากปากของท่านทันที ซึ่งเป็นคำพูดที่เขาคิดไว้อยู่แล้วตั้งแต่ตื่นขึ้นมาเจอตัวเจ้าปัญ
