พวงชมพูนั่งเหม่อลอยอยู่ในร้านเวดดิ้งที่ถือว่าหรูหราและแพงที่สุดในตัวเมือง ชุดแต่งงานสวยๆ หลายชุดถูกนำมาให้หล่อนเลือก หญิงสาวแทบไม่มีกระจิตกระใจจะพูดจากับพนักงานที่คอยแนะนำนู่นนี่เกี่ยวกับชุดวิวาห์ให้กับตัวเองแม้แต่น้อย จิตใจของหล่อนตอนนี้บอบช้ำจนแทบจะสลายไปอยู่แล้ว
เด็กสาวนึกไปถึงตอนที่นั่งรถออกมาจากไร่ดวงตะวันพร้อมกับเมธาพัฒน์ตามลำพังสองคน ตลอดทางไม่มีการพูดคุยกันแม้แต่คำเดียว หล่อนอึดอัด อ้างว้าง จนแทบจะทนไม่ได้ แต่เขากลับทำท่าทางเหมือนหล่อนไร้ตัวตนที่สุดสำหรับเขา พอหล่อนก้าวลงมาจากรถ คำพูดคำแรกและก็คำเดียวของเขาที่สามารถทำให้หล่อนกระอักเลือดตายได้ก็ถูกขว้างใส่หล่อนอย่างจังจนหน้าหงาย
“เลือกชุดให้สนุกนะ แต่ขอร้องอย่าเป็นสีขาวก็แล้วกัน เพราะมันช่างตรงกันข้ามกับสิ่งที่เธอเป็นเหลือเกินพวงชมพู” หล่อนจำได้ว่าตัวเองหน้าชา พูดไม่ออก ขาสั่นเทาแทบจะทรงตัวยืนไม่อยู่ ต้องใช้เวลาอยู่นานทีเดียวกว่าจ
