กุลวุฒินึกถึงสิ่งที่ณัฐบอกก็ยิ่งหงุดหงิดใจ ยิ่งเธอหายไปไม่ยอมส่งข่าวแบบนี้เขาก็อดที่จะคิดไม่ได้ว่าเธออาจจะอยู่กับใครคนอื่นชายหนุ่มโน้มตัวเอาหน้าแนบกับโต๊ะแล้วจิ้มหน้าจอโทรศัพท์เล่นอย่างคนหมดอาลัยตายอยากก่อนจะบ่นออกมาดังๆ เหมือนอยากระบายความคับข้องใจ
“หนูเบื่อพี่แล้วจริงๆ เหรอปีใหม่ พี่มันแก่เกินไปสำหรับหนูแล้วใช่รึเปล่า ไหนว่าพี่จะเป็นคนเดียวของหนูไง ทำไมทิ้งกันง่ายๆ แบบนี้ล่ะ”
“เพิ่งรู้นะคะเนี่ยว่าพี่เลี้ยงกุมารทองเอาไว้คุยเล่นด้วย”
“กุมารทองอะไรกันล่ะ พี่...หือ...” เขารีบเงยหน้าขึ้นมามองต้นเสียงแล้วก็พบว่าปณิสรายืนอยู่ตรงหน้าเขาจริงๆ
“ปีใหม่!” กุลวุฒิรีบลุกจากโต๊ะแล้วเข้าไปสวมกอดเธอด้วยความคิดถึงสุดหัวใจ ทั้งหอมแก้มนุ่มรัวๆ จนแก้มเธอแทบจะช้ำไปหมด
“พอแล้วค่ะ”
“ก็พี่กลัวว่าตัวเองจะเพ้อไปเองนี่นา ไหนว่าไปขึ้นดอยไงครับ ไหงมาโผล่ที่ค่ายได้ล่ะ”
“ตอนแรกก็ว่าจะไปค่ะ แต่กลัวใครบางคนจะคิดถ
