ส่วนเขาหลังจากดื่มไปไม่น้อยก็ปลีกวิเวกออกมาเดินเล่นตามแนวชายหาดไปเรื่อยๆ วันนี้เป็นวันพระใหญ่พระจันทร์เต็มดวงส่องแสงสว่างไปทั่วหาดทรายสีขาวสะอาด ทำให้เขามองไม่เห็นดวงดาราที่เคยรายล้อมพระจันทร์ในคืนเดือนมืดเลยสักดวง
ก็เหมือนกับปณิสรา...เธอคือคนที่มีแสงเจิดจ้าในตัว แม้อยู่ท่ามกลางคนมากมายแต่เขาก็มองเห็นแค่เพียงเธอคนเดียวเท่านั้น
ดวงจันทร์ที่มองเห็นเหมือนอยู่ใกล้แต่กลับแสนไกลเกินเอื้อมมือคว้า และเหมือนว่ายิ่งเดินเข้าหามันก็ยิ่งลอยห่างออกไปทุกที
“มานั่งทำมิวสิคอะไรอยู่ตรงนี้ครับเสี่ย”
เสียงของณัฐดังขึ้นจากด้านหลังแต่เขาก็ไม่ได้สนใจจะหันกลับไปมอง
“จะมากวนตีนอะไรกูอีกล่ะ”
“เปล่านะเสี่ย ผมไม่ได้มากวนตีน แต่พอดีมีคนเค้าอยากเจอเสี่ยน่ะครับ”
“บอกไปว่ากูไม่มีอารมณ์เจอใครทั้งนั้น ถ้าจะคุยเรื่องงานก็ไปคุยที่กรุงเทพฯ โน่น”
“แล้วถ้าคุยเรื่องหัวใจล่ะคะ คุยที่นี่ได้รึเปล่า”
“ก็บอกว่า...” ลมหายใจขอ
