กุลวุฒิมองคนที่หลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมแขนด้วยสายตาอ่อนโยน หลังจากที่เธอขอเขาแต่งงาน เขาก็พาเธอเดินเล่นริมชายหาดอยู่นานก่อนจะพาเธอกลับมาอาบน้ำด้วยกันบนห้อง
ใช่...อาบน้ำด้วยกัน
รอยยิ้มแห่งความสุขปรากฏอยู่บนใบหน้าหล่อเหลาเมื่อคิดไปถึงตอนที่เขาช่วยเธอถอดชุดเดรสตัวสวยให้พ้นจากร่างงาม จำได้ว่าตอนนั้นเขาเกือบลืมหายใจ
ปณิสราเขินอายตอนที่เขาเอาแต่มองสำรวจเรือนร่างงดงามที่เต็มไปด้วยส่วนเว้าส่วนโค้ง และเขาต้องยอมรับเลยว่าตอนนี้เธอไม่ใช่เด็กน้อยในวันวานอีกแล้ว
แต่ก็แค่นั้น พวกเขาแค่อาบน้ำด้วยกัน กอดจูบกันบ้าง
แต่ก็ยังไม่ได้...
“ทำไมยังไม่หลับอีกคะ” เสียงหวานเอ่ยถามขึ้นเมื่อเธอปรือตาขึ้นมองแล้วก็ยังเห็นแววตาคมที่จ้องเธออยู่ตลอด
“นอนไม่หลับครับ กลัวตื่นขึ้นมาแล้วจะรู้ว่านี่เป็นแค่ความฝัน”
“หนูคงทำให้พี่รู้สึกแย่มาตลอดเลยใช่มั้ยคะ” เธอทาบมือกับแก้มสากแล้วมองสบตาเขาด้วยความสำนึกผิด
“ไม่นะครับ ไม่ใช
