หลังจากวันนั้นผมทำได้แค่แอบดูน้องเดปอยู่แค่หน้าบ้าน เพราะวันหยุดเธอไม่ไปไหนเอาแต่เฝ้าน้องเดปไว้ไม่ห่าง
วันนี้ทางสะดวกผมซื้อของเล่นเสริมทักษะของเด็กวัย 6 เดือน เอามาให้ลูกชายตัวน้อยของผม พอรถของผักบุ้งออกไป ผมก็เดินเข้าไปกดกริ่งหน้าบ้านเหมือนเดิม
"มาหาใครครับ?" คนที่เดินออกมาไม่ใช่ป้าแอน แต่เป็นผู้ชายสููงวัยคนนึง เดินมาพร้อมกับกรรไกรตัดหญ้าในมือ
"ผมมาหาป้าแอนครับ"
"คุณแอนกลับต่างประเทศไปแล้วพ่อหนุ่ม"
"ห๊ะ! ว่าไงนะครับ?"
"บินกลับไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว"
“น้องเดปก็กลับไปด้วยเหรอครับ”
“อืม...กลับไปกันหมดแล้ว”
ตอนนี้ผมนึกถึงหน้าลูกชาย พลางนึกเสียดายที่ต้องจากกับลูกชายทั้งๆ ที่พึ่งได้เจอกัน และพึ่งได้รู้ความจริง
“โห....พ่อพึ่งได้อุ้มหนูเองนะ! ทำไมถึงรีบกลับ...แม่ไม่คิดจะบอกพ่อบ้างเลยรึไง? ใจดำชิป!”
Rrrrrr. คนเลว!
ฉันก้มไปมองหน้าจอมือถือที่วางอยู่ที่ข้างเบาะคนขับ คนเลว
ใช่...ฉันเมมช
