ทันทีที่หลุดออกมาจากห้องของจอมก่อกวนได้ เธอก็พุ่งเข้าไปในลิฟต์ด้วยท่าทางเหมือนกลัววิญญาณร้ายจะตามมาหลอกหลอน เอาจริงๆ ก็กลัวเขาตามมานั่นแหละ แต่กระนั้นคนที่มองตามแผ่นหลังบางยังไม่วายส่งเสียงหัวเราะหึๆ มาเขย่าขวัญสั่นประสาทให้เธอได้ผวา
เพราะเกรงว่าเขาจะตามมาป่วนอีก และเธอก็ทั้งเหนื่อย ง่วง และหิว จนไม่มีอารมณ์ที่จะรับมือกับจอมวายร้าย ฉะนั้นคุณหมอสาวจึงไม่รอน้องชายที่ล็อบบี้ แต่เลือกมายืนรออยู่หน้าคอนโดซึ่งถูกสร้างเป็นสองตึกให้หันหน้าเข้าหากันด้วยท่าทางกระสับกระส่ายเพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว และที่สำคัญคือเธอแสนจะไม่ชอบบรรยากาศวังเวงแบบนี้ ก่อนจะตัดสินใจเดินไปยังสวนหย่อมตรงกลางระหว่างสองตึกซึ่งเป็นพื้นที่เปิดโล่ง ตรงนั้นไม่ได้น่ากลัวเพราะมีไฟส่องสว่าง มีมุมนั่งเล่นน่ารักๆ และลมเย็นๆ คงจะทำให้เธอใจเย็นลงได้บ้าง
“อุ๊ย!”
หลังจากหลุดอุทานน้อยๆ แล้วหันไปมองคนที่จงใจเดินมากระทบไหล่เธอก็เอ่ยไม่เต
