หลังจากที่มาร์โคเดินตามสาวใช้ไปทำแผลแล้ว บริรักษ์จึงชวนมาร์แชลไปดื่มน้ำชาที่สวนหลังบ้านใกล้น้ำตก เพราะบรรยากาศที่นั่นดูเย็นสบายผ่อนคลายไม่ตึงเครียด อยากจะคุยกันตามประสาเพื่อนซี้ ไม่ได้พบกันนานย่อมมีเรื่องสัพเพเหระที่จะคุยกันมากมายเป็นธรรมดา
“เอ้า…นั่งเลยเพื่อน ลมกำลังเย็นสบาย” ทันทีที่มาถึงจุดหมายเจ้าบ้านก็ผายมือเชื้อเชิญ ก่อนจะทรุดกายลงนั่งในฝั่งตรงกันข้ามกับแขก จากนั้นก็เลื่อนถ้วยชาที่สาวใช้เพิ่งนำมาเสิร์ฟไปตรงหน้าอีกฝ่าย
“ลองจิบชาดู ฉันเพิ่งได้มาใหม่”
“อืม…รสชาติกำลังดี” หลังจากยกถ้วยชากลิ่นหอมอ่อนๆ คล้ายกลิ่นสมุนไพรขึ้นจิบเล็กน้อย มาร์แชลก็พยักหน้าพร้อมคลี่ยิ้มบางๆ ออกมา
“ฉันคิดว่าอีกไม่นานเราคงไม่เหงาแล้วล่ะมาร์แชล” อยู่ๆ เจ้าบ้านก็เปรยขึ้นด้วยสีหน้าเปี่ยมสุข เมื่อกระหวัดคิดไปถึงอาการประหลาดที่บุปผชาติกำลังพยายามปกปิด
“ทำไมวะ” คนเก็บความสงสัยไม่ไหวเอ่ยถามเพื่อนทันที พร้อม
