เช้าวันต่อมาจันทร์เจ้าขามาเรียนด้วยอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความแจ่มใสมากกว่าในทุกๆ วัน เพราะเมื่อคืนนี้ทุกอย่างที่กำลังตึงเครียดอยู่ระหว่างหล่อนกับไทเลอร์ได้จบสิ้นลงแล้ว หล่อนกับเขาปรับความเข้าใจกันได้ในบางส่วน แม้ว่าในอีกหลายส่วนจะยังคงต้องซ่อนเร้นความรู้สึกกันอีกต่อไปก็ตาม แต่แค่นี้ก็ถือว่าเกินคาดสำหรับหล่อนแล้ว
“เอ่อ... ปล่อยมือเถอะค่ะ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้า”
หญิงสาวพยายามจะดึงมือออกมาจากการเกาะกุมของพ่อเทพบุตรตัวโตที่เดินเคียงข้างกายเข้ามาในรั้วมหาวิทยาลัยด้วยกัน แต่พ่อเจ้าประคุณไม่ยอมปล่อยซะงั้น แถมยังกระชับแน่นขึ้นอีก
“ไม่ปล่อย มีอะไรหรือเปล่า”
“อย่าเกเรสิคะ ฉันตามใจอาจารย์มาทั้งคืนแล้วนะ ตอนนี้...”
จันทร์เจ้าขาหยุดและช้อนสายตาขึ้นมองผู้ชายโคตรหล่อตรงหน้า
“อาจารย์ไทเลอร์ก็ควรจะตามใจฉันบ้าง เราจะได้อยู่กับอย่างสงบยังไงล่ะคะ เหมือนที่เราตกลงกันไว้เมื่อคืนไง เราอยู่ด้วย และก็จะเดินจา
