“ฉันหิวจัง...” เสียงหวานบอกคนที่กอดเธอ
“งั้นต่ออีกรอบนะ”
เฟอร์นันโดกระซิบบอกเสียงกระเส่า ขยับกายเลื่อนไหลไปมา มือลูบไล้ทรวงอวบไปด้วย
“บ้า... ฉันหมายถึงหิวข้าว ไม่ใช่หิว... อ๊ะ ”
ปัทมาหยิกคนหื่นสะกัดไม่ให้เขาชวนเธอเตลิดเปิดเปิง สาวน้อยขยับหนีก่อนจะถูกเขากินอีกรอบ แต่อ้อมแขนแข็งแรงราวปลอกเหล็กรัดไว้ไม่ยอมปล่อย ร่างหนาขยับเอวสอบไปมา
“ฉันยังกินไม่อิ่มเลย อีกรอบนะ อู้ว คนสวย”
เฟอร์นันโดป้อนรสสวาทให้สาวน้อยแบบไม่ทันตั้งตัว เขาเอาแต่ใจจนคนตัวเล็กกว่าหมดแรงจะขัดขืน ปล่อยให้คนหื่นนำพาไปยังดินแดนมหัศจรรย์อีกครั้ง และอีกครั้ง จนหมดแรงหลับใหลไป อาหารไม่ได้กินแต่อิ่มเอมกับรสเสน่หาจนแทบจุก
กว่าจะสองหนุ่มสาวจะตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ช่วงเย็นแล้ว เฟอร์นันโดอุ้มปัทมาไปอาบน้ำ จัดการเธออีกรอบภายใต้สายน้ำชุ่มฉ่ำ แล้วถึงได้ยอมให้เธอแต่งตัวออกมาหาอะไรกิน
“คุณมันคนมักมาก หื่นไม่รู้จักพอ”
ปัทมาย่นจมูกใส่เฟอร
