“โถ่ คุณเฟอร์นันโด อย่าทำให้ฉันต้องรู้สึกผิดเลยค่ะ”
ปัทมากอดรัดร่างหนาไว้แน่น เกราะปราการที่เธอสร้างไว้หุ้มห่อหัวใจ ปริร้าวใกล้แตกลงทุกที
“ฉันอาจไม่ดีพอสำหรับเธอใช่ไหม แก่ก็แก่ เด็กสาวๆ อย่างเธอ คงต้องการคนหนุ่มๆ เธอคงรักคนแก่อย่างฉันไม่ลงใช่ไหม” เขาตัดพ้อเสียงขื่น
“อย่าพูดแบบนี้สิคะ”
มือน้อยยกขึ้นปิดปากเขา ส่ายหน้าห้ามไม่ให้ต่อว่าตัวเอง
“ฉันต่างหากที่ไม่ดีพอสำหรับคุณ ฉันเป็นแค่คนรับใช้ เป็นคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า ฉันต่ำต้อยเกินไปที่คุณจะลดตัวลงมาให้ความสำคัญ”
“เธอสำคัญสำหรับฉันนะปัทมา”
เฟอร์นันโดจับมือน้อยมาจูบ มองหน้าสาวน้อยด้วยแววตาแสดงความจริงใจ
“เธอคือคนที่ดีที่สุดสำหรับหัวใจของฉัน”
คำพูดนั้นทุบทำลายกำแพงกั้น ในหัวใจของสาวน้อยจนพังพินธุ์ ไม่อาจทานทนต่อความรู้สึกที่ตัวเองปฏิเสธมาตลอด เสียงในหัวใจตัวเองมันตะโกนให้เธอได้ยิน ว่ารักผู้ชายคนนี้มากเพียงใด มันซ่อนเก็บไว้ไม่ได้อีกต่อไป
