“หรือว่าเราแบบ…ต่างคนต่างเมามากก็เลย…”
“ก็เลยอะไร” จีรรัชญ์เลิกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นตอนที่ถาม
“เมาแล้วก็แบบ…ร้อนค่ะ ร้อนมาก ก็เลย…”
ไม่ง่ายเลยที่แสนรักจะพูดออกไปโดยไม่ได้รู้สึกอะไร ตอนนี้หญิงสาวรู้สึกว่าอุณหภูมิบนใบหน้ากำลังเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว
“คุณหมายความว่าเราทั้งคู่เมามากแล้วรู้สึกร้อนขึ้นมาเลยช่วยกันถอดเสื้อผ้าออก จากนั้นต่างคนก็ต่างนอนงั้นเหรอ”
“รักหมายความว่าต่างคนต่างถอดต่างหากล่ะคะ”
“พูดดีๆ ก็ได้ ทำไมต้องโวยวาย”
เสียงที่ดังเกินพอดีทั้งๆ ที่ห้องโดยสารก็มีกันอยู่เพียงแค่สองคนทำเอาจีรรัชญ์กลั้นยิ้มไม่ไหว แววตาของเขาดูพริบพราวยามมองพวงแก้มที่กำลังแดงจัดของคุณเลขาฯ แสนรัก
“รักเปล่า” แสนรักเชิดหน้าตอบ
“เปล่าก็เปล่า” จีรรัชญ์ไหวไหล่คล้ายไม่ใส่ใจนัก แต่ตาคมยังจับจ้องอยู่ที่ดวงหน้าเรียวรูปไข่อย่างไม่ละสายตา “แต่ไม่ว่าเหตุการณ์ในคืนนั้นจะเป็นยังไง แต่สุดท้ายเราก็ต้องแต่งงานกันอยู่ดี”
“
