คำย้ำเตือนที่ชัดเจนทำให้น้ำสีใสร่วงหล่นจากดวงตาคู่สวยราวกับทำนบที่ใกล้พังเต็มทน ความจริงจากปากของคุณจีรเจ็บปวดเสียยิ่งว่าตอนที่เธอได้ยินเรื่องราวจากปากของจิลลาเสียอีก
“งั้นก็ปล่อยรัก เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกทั้งนั้น วันจันทร์รักจะเข้าไปเขียนใบลาออก ส่วนเรื่องค่าปรับคุณจีรก็ไปยื่นฟ้องศาลเอา รักไม่มี ไม่หนี แล้วก็ไม่จ่ายด้วย”
หากเป็นในยามสถานการณ์ปกติจีรรัชญ์คงหัวเราะออกมาแล้วกับคำพูดแสนน่าเอ็นดูแบบนั้น แต่ดวงตาคู่สวยที่ฉาบด้วยม่านน้ำตา และเรื่องราวระหว่างกันที่ยังไม่เข้าใจทำให้จีรรัชญ์หัวเราะไม่ออก
“ช่วยใจเย็นก่อน แล้วฟังผมหน่อย”
แววตาคู่คมที่สบลึกมองกันด้วยสายตาจริงจังทำเอาแสนรักใจอ่อนยวบ เอาละ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วเธอจะยอมฟังอีกฝ่ายก็แล้วกัน ฟังให้จบจะได้ไม่ต้องมีเรื่องค้างคาใจกันอีก หลังจากนั้นเธอค่อยกลับไปปลอบใจตัวเอง
“ผมเห็นจิลเป็นน้อง แค่น้องจริงๆ และผมก็เพิ่งจะรู้ว่าจิลคิดเกินเลย
