ไฟท์เตอร์กำลังอยู่ในห้วงของความฝัน ครั้งนี้เขาไม่ได้ตื่นเพราะรู้สึกเจ็บหลังเด็กหญิงตุ้ยนุ้ยถีบเด็กชาย แต่เขาตื่นเพราะความรู้สึกสยิวซ่านที่ส่วนกลางกาย พอลืมตาตื่นก็เห็นแก่นกายที่ขยายใหญ่แข็งขืนอยู่ในมือเพลิน
“ทำบ้าอะไรของเธอ” ไฟท์เตอร์ดึงกางเกงขึ้นมาปกปิดความใหญ่โตของตัวเอง สองมือกุมไว้แน่น
“อูยยย เจ็บตูด” ใบหน้าจิ้มลิ้มบิดเบี้ยวเหยเก พลางลูบก้นตัวเองด้วยความเจ็บปวด เพราะถูกคนพี่ถีบตกเตียงอย่างหมดท่า
“โรคจิตหรือไง” ไฟท์เตอร์ไม่สามารถมองเป็นอย่างอื่นไปได้ ไม่มีผู้หญิงปกติที่ไหนมาถอดกางเกงผู้ชาย แล้วจับส่วนนั้นกันหรอก
“ปังคุงถีบเภเพลินทำไม” เสียงใสตะเบ็งถามลั่น
“ยังมีหน้ามาถามอีก ยัยโรคจิต”
“เภเพลินไม่ได้โรคจิตนะ ฮือออ เจ็บตูด ตูดแตกแล้ว” เพลินร้องลั่นเมื่อความเจ็บเพิ่มมากขึ้น
“น้องเพลิน ทำไมนอนแอ้งแม้งแบบนี้ล่ะลูก” พุดจีบกับพสันต์หน้าตาตื่นเข้ามาในห้องลูกชาย เพราะเสียงร้องของเพลิน
