“เภเพลินไม่เป็นเมียปังคุงนะ” ไฟท์เตอร์ขยับในท่านั่ง ยกตัวคนดื้อขึ้นมานั่งบนตัก เพลินฟาดงวงฟาดงาใส่ เขาจึงต้องพันธนาการเธอด้วยแขนแข็งแรง จนแทบไม่มีช่องว่างใดๆ ระหว่างทั้งคู่
“ต้องแตกอีกสักกี่น้ำถึงจะยอมเป็นเมียตัวน้อยๆ ของพี่ หืม?” จมูกโด่งคมสันคลอเคลียไปมาบนแก้มหอมไล่ขึ้นไปจนถึงกกหู คนบนตักพยศเบือนหน้าหนี
“ไม่ให้เอาตุ่นไร้ขนเข้ามาแล้ว” เพลินใช้สองมือปกปิดส่วนกลางกายที่บอบช้ำของตัวเองไว้ พร้อมทั้งหนีบขาแน่น หากคนพี่เอาเจ้าตุ่นไร้ขนมุดถ้ำอีกเธอได้ตายแน่ๆ
“ดื้อตั้งแต่เล็กจนโต หรือว่าพี่ตามใจเพลินมากไป”
“เภเพลินไม่ดื้อนะ ปังคุงใจร้าย ร้ายกาจที่สุด หลอกให้เภเพลินเป็นยาวิเศษ แล้วมาฉีดยาเภเพลินอีก” เสียงตัดพ้อนั้นช่างน่าเอ็นดูในสายตาคนพี่
“งั้นพี่ให้เพลินปล้ำคืน พี่จะได้เป็นผัวเพลิน” เมื่อเพลินไม่ยอมเป็นเมีย ไฟท์เตอร์จึงยัดเยียดความเป็นผัวให้คนน้องแทน
“ไม่ให้เป็นผัว ไม่เป็นเมีย ไม่เป็นแฟน
