“พี่ภูคิดอะไรอยู่” เอรินยกผลไม้มาให้คนเป็นสามีที่นั่งอยู่ในสวนหย่อมหน้าบ้าน ภูมีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างคนคิดไม่ตกจนเห็นได้ชัด ยี่หวากับภีมก็ตามมานั่งร่วมวงสนทนาด้วย
“พี่ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองคิดผิดแบบนี้มาก่อน พี่ไม่น่าสืบประวัติฮันนี่เลย สู้ไม่รู้ยังจะจัดการอะไรๆ ง่ายกว่า” ภูพูดในสิ่งที่ทำให้เขาต้องคิดหนักออกมา
“ก็จริงนะคะ เอรินเป็นห่วงความรู้สึกตังเม ถ้ารู้เรื่องราวทั้งหมดจะเป็นยังไงนะ” เอรินมีสีหน้าลำบากใจ แต่ที่เธอเป็นพะวงมากที่สุดก็คือความรู้สึกของตังเม เธอรักและเอ็นดูตังเมเหมือนหลานคนหนึ่ง ไม่อยากเห็นหลานเสียใจหรือทุกข์ใจทั้งสิ้น
“ไฟเองก็ยังไม่กล้าบอกตังเมค่ะ”
“แต่รู้ใช่ไหมว่าตอนนี้ฮันนี่อยู่ที่นี่”
“รู้ค่ะคุณแม่ ตังเมรักไฟ จึงยอมให้โอกาสไฟได้แก้ตัวและจัดการปัญหาที่เกิดขึ้น”
“ไฟนะไฟ รู้ใจตัวเองว่ารักตังเมมาตลอด แต่ก็ยังไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น”
“ไฟก็แค่อยากรู้อยากลองไปตามประสา
