“จบสักที การประชุมอันแสนยาวนาน” ร่างสูงของไฟทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาบนโซฟาหรูหราภายในห้องทำงานของผู้เป็นพ่อ วันแรกของการเข้ามาเรียนรู้งานบริษัทระหว่างรอเดินทางกลับไปเรียนยังประเทศสหรัฐอเมริกา ก็ต้องเจอกับการประชุมอันยาวนาน หลายชั่วโมงที่เขาต้องนั่งฟังท่านประธานบริษัท นั่นก็คือพ่อของเขาเอง รวมถึงผู้ถือหุ้น กรรมการผู้จัดการ และหัวหน้าแต่ละฝ่ายงานด้วยความเบื่อหน่าย แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมาให้ใครเห็นสักเพียงนิด วางมาดเป็นลูกชายท่านประธานอย่างภาคภูมิ เพื่อไม่ให้ใครมาว่าได้ แต่เมื่ออยู่ตามลำพังกับผู้เป็นพ่อ ไฟก็แสดงออกอย่างเป็นตัวของตัวเอง
“แค่วันแรกถึงกับหมดแรงเลยหรือไงเจ้าแสบ”
“ไม่ได้หมดแรงครับ แค่นาน คุณพ่อก็รู้ว่าไฟไม่ชอบรออะไรนานๆ”
“แต่เท่าที่พ่อรู้มา ไฟรอตังเมเข้าเวรได้เป็นวันๆ เลยนะ”
“มันไม่เหมือนกันครับ รอประชุมมีแต่ตัวเลข ไฟมึนไปหมดแล้วครับ”
“นี่แสดงว่าไม่เคยเข้าไปช่วยงานอารัณย์เลยใช่ไหม”
