“คุณจักรเข้ามาบ้านคนอื่นแบบนี้ไม่ได้นะคะ”
จัสมินแต่งตัวเก็บข้าวของที่จะเดินทางออกไปต่างจังหวัดอาทิตย์หนึ่งตามกำหนดไว้ในโพรเจกต์รับผิดชอบร่วมกันลงมาจากชั้นข้างบนบ้าน หญิงสาวตาโตตื่นตระหนกกลัวว่าพ่อกับลูกเจอหน้ากัน ช้าไป เพราะเขาสองคนพูดคุยสักสองสามประโยค จักรินทร์รู้สึกผูกพันอย่างแปลกประหลาด
“ฉันอุตส่าห์นอนรอเธอตั้งแต่เมื่อคืน พอตอนเช้ามาจะใจร้ายใจดำไล่แขกกลับออกไปเลยเหรอ ก็แค่อยากมาขอกินข้าวบ้านของเมียเก่า”
เขาทำหน้าทำตาไม่สำนึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำ มันหน้าด้านยิ่งกว่ากระไร
“บ้านของคุณไม่มีข้าวให้กินหรือยัง ถึงได้อดอยากปากแห้งมาขอข้าวบ้านคนอื่นกิน”
โดนเมียเก่าเอ่ยปากไล่ ด่าตอบกลับเจ็บแสบ จักรินทร์ไม่มีทางยอมถอยออกไปง่ายๆ เขาชอบเวลาที่ถูกเธอด่า
“ฉันอดอยากปากแห้งมาก อยากจะกลืนกินคนแถวนี้ได้เลย”
“อย่ามาส่งสายตาหื่นกระหายนั่น ฉันไม่ชอบ”
“ไม่แทนตัวเองมินนี่เวลาอยู่กับสามีเก่าบนเตีย
