"ย้ายมาอยู่เพนท์เฮาส์กับพี่นะครับ" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นทำลายความเงียบภายในรถระหว่างทางกลับบ้าน
หลายวันมานี้วีด้าถ่ายงานจนถึงช่วงค่ำธามไทอาสาขับรถรับส่งกลับคอนโดทุกวัน เพราะอยากใช้เวลาว่างทั้งหมดอยู่กับแฟนสาว
"ทำไมคะ?"
"พี่อยากใส่ใจ อยากดูแลเมีย"
"คะ?" ฉันไม่ได้หูฝาดไปใช่มั้ย ‘เมียงั้นหรอ’ นี่เขาจะไม่ใ้ห้โอกาสฉันได้เป็นแฟนเลยรึไงกัน ข้ามขั้นเป็นเมียเลยงั้นหรอ
"นะครับ...เก็บเสื้อผ้าไปอยู่กับพี่ หรือจะไปแต่ตัวก็ได้นะพี่ซื้อให้ใหม่"
"ด้ายังไม่ได้ตกลงซักหน่อย"
"พี่ให้เวลาคิดสองนาที"
"พี่ธาม!" วีด้ายู่หน้าให้ด้วยท่าทีเง้างอน ดูเขาสิ! เอาแต่ใจชะมัด
ครืดด! ครืดด!
ไม่ทันได้พูดอะไรไปมากกว่านั้น เสียงโทรศัพท์ของวีด้าดังขึ้นขัดเสียก่อน มือบางเลื่อนหยิบขึ้นมอง เมื่อเห็นชื่อผู้เป็นแม่เด่นหราบนหน้าจอจึงไม่ลังเลรีบกดรับสาย
"ค่ะแม่"
[เป็นยังไงบ้างด้า พักนี้เงียบไป]
"ด้าสบายดีค่ะ ช่วงนี้ยุ่งๆเลยไ
