“ที่รัก...ไม่ไปได้มั้ยครับ” ธามไทเอ่ยถามคนรักด้วยท่าทีเว้าวอน ในขณะที่เธอจัดของใส่กระเป๋า วีด้าต้องเดินทางไปถ่ายแบบไกลถึงฝรั่งเศสหนึ่งสัปดาห์เต็ม ซึ่งธามไทไม่สามารถไปด้วยได้ ด้วยภาระหน้าที่ต้องรับผิดชอบ ทำให้ทั้งสองคนต้องห่างกันเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ตกลงเป็นแฟนกัน
“ไม่ได้ค่ะ...ด้าไปทำงาน ไม่นานก็กลับแล้ว”
“ตั้ง7วัน พี่คิดถึงแย่” ร่างสูงอ้อนไม่หยุด ทิ้งตัวลงนอนวางศีรษะหนุนตักคนตัวเล็ก ยิ่งใกล้ถึงเวลาเดินทาง หัวใจแกร่งก็วูบไหวแปลกๆ
“คิดถึงก็โทรหาสิคะ” มือบางลูบแก้มสากเบาๆมอบความรู้สึกอันแสนอ่อนโยน เธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน แต่ก็ต้องสกัดกลั้นเอาไว้
“เลิกเป็นนางแบบนะครับ แล้วมาทำงานเป็นผู้ช่วยพี่” นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาพูดกับเธอ แต่เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ ทว่าวีด้ากลับไม่เคยตอบตกลงซักครั้ง
“พี่ธามอย่างี้เง้าสิคะ เราคุยกันแล้วนะ”
“แต่พี่ไม่อยาก.....”
“เอาอย่างงี้ ถ้าเราแต่งงานมีลู
