“อย่าขัดให้มาก เริ่มคิดแล้วนะว่ามึงชอบกูอีวาฬ” ทิศเหนือมองคนข้าง ๆ ด้วยหางตา
“ก็อยากให้รู้ว่ามีใจ” วาฬตอบกลับพร้อมยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม แต่สายตาของมันกลับมองมายังมาร์ตินที่กำลังจะเดินไป
สายตาแบบนี้มันหมายความว่ายังไงวะ...
“กูจ้างห้าร้อย ไปไกล ๆ ไปรำคาญ!”
“ฟังเพลงไม่รู้เรื่อง หุบปาก!” และแล้วจู่ ๆ โป๊ยเซียนก็แหกปากขึ้นมาอย่างหงุดหงิด
“นี่ก็น้ำตาลตกอีกแล้ว เอาน้ำตาลใส่เหล้าให้แดก!” ตอนนี้ทั้ง 3 คนที่นั่งอยู่ริมลำธาร เริ่มเถียงกันเองโดยไม่มีใครคิดห้ามใคร ส่วนมาร์ตินเดินเข้าไปยังภายในบ้านที่เงียบสงบ เดินตรงไปยังห้องพักห้องแรกที่ปลาเก๋านอนอยู่
กริ้ก!
เรื่องน่าแปลกใจคือประตูห้องไม่ได้ล็อกและเมื่อเปิดออกสิ่งที่พบมีเพียงความมืดสนิท ปกติจะล็อกประตูห้องทุกครั้งเสมอไม่ว่าจะไปที่ไหนแต่ครั้งนี้กลับไม่ได้เป็นอย่างนั้น
พรึ่บ!
แสงสลัวจากนอกห้องส่องเข้ามาเพียงเล็กน้อยทำให้สังเกตถึงบางสิ่งขยับเคลื่อ
