เฌอปรางและวาโยยังคงอยู่ในอ้อมกอดของกันและกัน หัวใจของทั้งสองเต้นแรง ความใกล้ชิดทำให้เฌอปรางรู้สึกอบอุ่นและปลอดภัย มือของเธอสั่นเล็กๆ ขณะที่มือบางจับที่ไหล่ของเขา
ตอนนี้แก่นกายของเขามันพองพร้อมที่จะออกศึกแล้ว ส่วนหญิงสาว เขารู้ดีว่าเธอก็พร้อมสำหรับเขาเหมือนกัน เขาจะพาเธอข้ามเส้นทุกอย่าง เพื่อความสุขที่เขากำลังจะมอบให้เธอ
วาโยค่อยๆ โน้มตัวเข้ามาใกล้ ฟังเสียงลมหายใจของเธอ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอ่อนโยนและความปรารถนาที่อยากปกป้อง เฌอปรางเองก็ไม่สามารถละสายตาออกจากเขาได้ ความรู้สึกผสมปนเปไปด้วยความกลัว ความตื่นเต้น และความอบอุ่น
“ปราง… ผมอยู่ตรงนี้แล้ว… ไม่ต้องกลัวอะไรนะครับ” วาโยกระซิบเสียงเบา มือหนึ่งโอบรอบเอวของเธอแน่นขึ้นเล็กน้อย
เฌอปรางเพียงพยักหน้า น้ำตาไหลซึมแต่รอยยิ้มบางๆ ก็ปรากฏบนใบหน้า เธอรู้สึกว่าในโลกที่เต็มไปด้วยความกังวลและความไม่แน่นอน เขาเป็นที่ปลอดภัย เป็นคนที่เธอพึ่งพาไ
