หลังจากที่ฝนหยุดตก เฌอปรางก็ขับรถกลับบ้านไป วันนี้เธอรู้สึกว่า ความรู้สึกของเธอที่มีต่อวาโยเปลี่ยนไป เธอไม่อยากเชื่อว่าเธอจะปล่อยกายปล่อยใจไปกับเขา แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว หากจะให้เธอยอมแต่งงานกับเขา เธอยังไม่สามารถแต่งได้จริงๆ เธฮก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร เธอเลือกที่จะวางเรื่องนี้ไว้ก่อน แล้วค่อยว่ากันอีกทีแล้ว
เช้าวันใหม่...
เฌอปรางตื่นแต่เช้า อาการแพ้ท้องเริ่มทำให้เธอรู้สึกไม่สบาย แต่เธอก็ไม่อยากบอกใครเพราะกลัวจะทำให้เรื่องของตัวเองรั่วไหล เธอค่อยๆ เตรียมตัวไปเดินเล่นรอบหมู่บ้านเพื่อรับอากาศสดชื่น
ไม่ไกลนัก วาโยก็ขับรถมาที่นี่เพื่อเช็คอาการของเธอโดยไม่ให้ใครเห็น เขาจอดรถอยู่ห่างๆ และเดินเข้ามาพอดีเมื่อเห็นเฌอปรางนั่งอยู่ใต้ร่มไม้
“ปราง…ทำไมออกมาแต่เช้าแบบนี้ เดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้งไป” เขาถามเสียงเบา ความรู้สึกเป็นห่วงเอ่อท้นเต็มหัวใจ
เฌอปรางสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้า
“ปรางโอเคค
