เสียงเพลงบรรเลงแผ่วเบา คลอด้วยกลิ่นหอมของดอกลิลลี่และกุหลาบสีพาสเทลที่ประดับทั่วห้องจัดเลี้ยง
แสงไฟอุ่นๆ จากแชนเดอเลียร์สะท้อนประกายระยิบระยับทั่วโถง
วันนี้…ไม่ใช่งานแต่งของพวกเขาอีกแล้ว
แต่มันคืองานแต่งของ “ลูกสาวสุดที่รัก” น้องไพลิน
เฌอปรางในชุดเดรสสีครีมเรียบสง่า ยืนอยู่ข้างสามี วาโย ที่ยังคงดูสุขุมและอบอุ่นในชุดสูทสีเทาเงิน
ทั้งสองคนยืนมองลูกสาวในชุดเจ้าสาวสีขาวที่งดงามราวเทพนิยาย
น้ำตาความปลื้มปริ่มเอ่อขึ้นในดวงตา ทั้งคู่หันมามองกันก่อนจะยิ้มออกมา
สิบปีแห่งความรักของพวกเขา เคยเริ่มต้นในห้องที่เต็มไปด้วยดอกไม้และคำสัญญา
และตอนนี้ ความรักนั้นได้ผลิดอกออกผล กลายเป็นหญิงสาวที่กำลังจะสร้างชีวิตของตัวเอง
พิธีกรเอ่ยเสียงนุ่ม
“ขอเชิญเจ้าสาวคนงามเดินเข้ามาพร้อมคุณพ่อคุณแม่ครับ…”
เสียงดนตรีบรรเลงช้าๆ ไพลินเดินมาช้าๆ จูงมือพ่อแม่ทั้งสองไว้แน่น
“พ่อคะ…แม่คะ…” เธอเอ่ยเสียงสั่นเครือ “ขอ
