ในที่สุดการแต่งงานสายฟ้าแล่บระหว่างนายแพทย์หนุ่มหล่ออย่างปรมินทร์กับเด็กสาวซุกซนว่างงานอย่างวาสินีก็ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ แขกเหรื่อเดินทางมาร่วมงานกันหลายร้อยคน
แต่ถึงแม้แขกเหรื่อจะเยอะแค่ไหน เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวก็ทำหน้าที่ต้อนรับได้อย่างสมบูรณ์แบบ
งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสผ่านไปอย่างชื่นมื่น จนกระทั่งตอนนี้ผู้หลักผู้ใหญ่คนสุดท้ายที่ต้องเข้ามาอวยพรให้บ่าวสาวเดินออกไปแล้ว
“เมื่อยมากกกก...” วาสินีชูแขนเรียวขึ้นและบิดไปมา จากนั้นก็เหยียดแข้งเหยียดขาเพื่อขับไล่ความเมื่อยขบ
“วาอาบน้ำก่อนเลยนะ เดี๋ยวพี่จะไปอาบอีกห้อง”
ปรมินทร์พูดขึ้นพร้อมกับก้าวลงไปจากเตียงด้วยท่วงท่าสง่ามงาม
วาสินีเผลอตัวมองความสมบูรณ์แบบของปรมินทร์อีกครั้ง
ทำไมหลังจากมีอะไรกันแล้ว ในหัวของหล่อนก็มักจะมีแต่ภาพของปรมินทร์เข้ามาตลอดเวลานะ จนทำให้หล่อนลืมเรื่องความเสียใจที่ปรมะมีเมียมีลูกแล้วไปเลย
“ไม่ได้นะคะ ผู้ใหญ่สั่งเอาไว้
