“วาลองไปทำที่บริษัทไอ้วินดูสิครับ น่าจะเหมาะกับวามากกว่า”
“แต่วาอยากไปทำงานที่โรงพยาบาลนี่คะ หรือว่าพี่สองหวง” หล่อนพูดเสียงขึ้นจมูก
ปรมินทร์ผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ
“พี่ไม่ได้หวงหรอก แต่พี่ไม่อยากให้วาไปสร้างความวุ่นวายน่ะ”
คำพูดตรงไปตรงมาของชายหนุ่ม ทำเอา
วาสินีถึงกับหน้าบูด
“ทำไมพี่สองชอบเห็นว่าเป็นตัวปัญหานักล่ะคะ ตั้งแต่เด็กจนโตไม่เคยเปลี่ยนเลย”
“เพราะวาไม่ยอมโตสักทียังไงล่ะครับ”
“ถ้าวาไม่โต พี่สองจะซั่มวาได้เหรอคะ” หล่อนแหวใส่เสียงดัง จนสาวใช้ที่ยืนรอรับใช้อยู่ถึงกับหลุดขำกันออกมา
ปรมินทร์ถอนใจแล้วถอนใจอีก “ถ้าวาตั้งใจจะทำงานจริงๆ พี่ก็จะหาตำแหน่งให้ แต่ถ้าวาคิดจะไปแค่ก่อกวน พี่ไม่อนุญาต”
“วาอยากทำงานค่ะ วาเหงา”
เขามองหล่อนด้วยสายตาพิจารณาอยู่ชั่วอึดใจ ก่อนจะตอบตกลง
“ก็ได้ครับ งั้นอีกสองสามวันค่อยไปทำงาน”
“วาจะไปวันนี้เลยค่ะ”
“พี่หาตำแหน่งให้ไม่ทันหรอกนะครับ”
“ถ้าหาตำแหน่
