แม้ไม่ได้คิดว่าจะเจอเรื่องเซอร์ไพรส์ แต่เมื่อรู้ เขากลับไปต่ออย่างหยุดตัวเองไม่ได้ ก็ใครจะหยุดได้ เอวารินทร์สวยไปทั้งเนื้อทั้งตัวแบบนี้ ถ้าอดได้ก็ตายด้านแล้ว
“เอวา...”
เรียกแต่หล่อนไม่ตอบ ไม่หันมองเขาด้วยซ้ำ ทว่าไหล่ที่ไหวน้อยๆ ก็ทำให้รู้ว่าเจ้าตัวอยู่ในอารมณ์ไหน
“พี่...”
ฝ่ามือวางทาบทบไหล่นวลเนียนและก็ได้แรงสะอื้นกลับคืนมา มาร์ตินเคลื่อนร่างเข้าไปตระกองกอด ไม่เคยเลยสักครั้งที่จะทำให้ผู้หญิงร้องไห้ และครั้งนี้มันร้ายแรงเพราะเขาช่วงชิงสิ่งมีค่าของหล่อนไป ไม่โทษที่หล่อนโอนอ่อนผ่อนตามเพราะเขามันเด็ด! ต้องโทษความไม่ยับยั้งชั่งใจ ความอยากเอาชนะหล่อนมากกว่า แค่จะปล้ำจูบให้หล่อนอ่อนระทวยเหมือนครั้งแรก จับๆ จูบๆ ให้หล่อนได้อาย แต่กลับกลายเป็นว่าเลยเถิด เพราะคิดว่าของเคยๆ เอวารินทร์โดนเขาทิ่มสักทีสองทีก็คงไม่สึกหรอ
แต่สุดท้ายกลับกลายเป็นแบบนี้ กลายเป็นสิ่งที่เขาย้อนไปแก้ไขไม่ได้ และหรือย้อนไป
