“พี่มาร์ติน... ไม่ได้ข่มเหงเอวานะคะ แต่เอวาเต็มใจ เอวา… เอวาหลงรักพี่มาร์ตินตั้งแต่ก่อนไปเมืองนอกอีกค่ะ พ่ออย่าโกรธเขาเลยนะคะ จบกันแค่นี้ และลูก” หล่อนลูบผ่ามือบนหน้าท้องที่ยังคงราบเรียบ ไม่บ่งบอกสักนิดว่ามีใครบางคนซุกซ่อนอยู่
“ลูก เป็นสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเอวาค่ะ”
“โอเคๆ พ่อเข้าใจ ต่อไปนี้เราจะมีกันแค่ แม่ ลูก คุณตา และไอ้คุณลุงห่วยๆ ที่มันไม่รู้จะกลับมาตอนไหน”
“ค่ะพ่อ พี่อาร์ตน่าจะคิดได้แล้วมั้งค่ะ ป่านนี้แล้ว”
“พ่อก็ขอให้เป็นแบบนั้น”
เอวารินทร์อมยิ้มน้อยๆ ลูบไล้ฝ่ามือบนหน้าท้องเบาๆ เวลานี้แม้หัวใจจะทุกข์หนัก แต่อีกไม่นานความสุขจะมาเยือน หล่อนเชื่อแบบนั้น แค่ต้องหลบเลี่ยงการเผชิญหน้า
“งั้นพ่อไปที่ร้านก่อน คืนนี้จะไปงานเลี้ยงวันเกิดท่านนายอำเภอด้วย ลูกอย่านอนดึกล่ะ มีอะไรก็เรียกใช้เด็กมัน ห้ามยกของหนักด้วยนะ จำที่คุณหมอบอกได้หรือเปล่า”
“จำได้ค่ะ พ่อไม่ต้องห่วง”
รอยยิ้มระบายกว้างย
