“ผมไม่เคยคิดแบบนั้น”
“แล้วมึงบอกกูมาสิ ไอ้ที่มึงบอกว่ารักลูกกู มึงรักยังไง รักแบบไหน มึงถึงแน่ใจว่ามันแปลว่ารัก แล้วมึงไม่ต้องมาบอกเลยนะ ว่ามึงเป็นผู้ชายคนแรกของลูกกู และลูกกูก็มีลูกกับมึง มึงเลยก็ต้องรับผิดชอบลูกกูอะ มึงไม่ต้องมาพูดคำนี้ เพราะกูไม่ได้อับจน กูเลี้ยงหลานเลี้ยงลูกกูเองได้ ไม่จำเป็นต้องมีพ่ออย่างมึงเลย ไหนมึงบอกให้กูชื่นใจสิ ให้กูแน่ใจว่าความรักของมึงนะมันมีจริง”
“ผมจะคืนโฉนดที่ดิน คืนตึกแถว แล้วจะไม่พูดถึงเงินสี่ร้อยล้านนั่นอีก แบบนี้แปลว่าผมรักเอวาได้ไหม”
“ก็แปลว่ามึงตีค่าลูกกูเป็นตัวเลขสิ มูลค่าเอวาถึงสี่ร้อยล้านบาทเชียวนะ มึงกล้าแลกเหรอ”
“ก็ทีคุณยังกล้าแลกไม่ใช่เหรอ ถ้าไอ้อาร์ตมันไม่เอาเงินไปละลายในบ่อนก่อน คุณก็ต้องคืนเงินสี่ร้อยล้านให้ผมอยู่แล้ว มันแปลว่าค่าของเอวา ระหว่างคุณกับผมเท่ากัน คุณรักเอวาแค่ไหน ผมก็รักเอวาเท่านั้น”
“มันไม่เท่าหรอก เพราะที่กูยอมเสียสี่ร้อ
