เสียงหวานสั่นเครือเจือไปด้วยแรงสะอื้น ฝ่ามือแบบบางลูบไล้ใบหน้าที่เต็มไปด้วยหนวดเครารกเรื้อ มันบ่งบอกว่า 2 เดือนที่ผ่านมามาร์ตินไม่ได้ดูแลตัวเองเลย ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะหล่อน
“เอวาขอโทษที่ทำให้พี่มาร์ตินต้องเป็นทุกข์ ขอโทษที่ใจร้ายกับพี่ ขอโทษที่ทำให้พี่คิดถึงนะคะ ต่อไปนี้เอวาจะไม่จากพี่ไปไหนอีกแล้ว ไม่ว่าพี่จะกักขังหน่วงเหนี่ยว จะจับเอวาไว้เป็นตัวประกัน เป็นนางจำเลย เป็นอะไรก็ได้ เอวายอมทั้งนั้นค่ะ ขอให้เอวาได้อยู่กับพี่นะคะ เพราะเอวารักพี่”
“แล้วทำไมตอนนั้นเอวาถึงบอกว่าไม่รักพี่แล้ว พี่ทุกข์มากแค่ไหนเอวารู้บ้างไหม”
“รู้ค่ะ แต่เอวาก็คิดว่าสักวันหนึ่งพี่จะลืมเอวาได้ เอวาเลยต้องทำแบบนั้น ทั้งที่เอวา... ทุกข์หัวใจที่สุด”
พูดแล้วก็สั่นสะอื้นจนหยุดไม่ได้ มันเป็นความทรมานที่หล่อนต้องแสร้งเข้มแข็ง
“เหตุผลล่ะคะ เหตุผลอะไรที่เอวาบอกไม่รักพี่”
“เพราะเอวากลัวค่ะ เอวากลัว... กลัวว่าพี่จะเป็นอั
