"หนู...?" คุณหญิงท่านหนึ่งเอ่ยขึ้น ในขณะที่คุณหญิงท่านอื่นๆ ในวงสนทนาก็หันมามองเธอเป็นตาเดียว
"แหม...คุณหญิงป้าทุกท่านเนี่ย รู้ดีกันจังเลยนะคะ หนูเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำเลยค่ะว่าจะต้องแต่งงานกับใคร" เวลดาพูดประชดประชันทว่ายังคงส่งยิ้มหวานออกมา จากนั้นจึงกระดกไวน์เข้าปากจนหมดแก้ว
"หนูคือ...หนูเวลดา อัครากูร บุตรสาวของคุณเวทินจริงๆ หรือจ๊ะ" คุณหญิงป้าอีกท่านเอ่ยถามขึ้น
"ไม่จริงมั้งคะ แค่สวมรอยมา" หญิงสาวพูดติดตลกและหัวเราะน้อยๆ พอน่ารักน่าเอ็นดู
"ก็ป้าได้ยินข่าวมาแบบนั้นจริงๆ นี่จ๊ะ ตกลงว่าหนูกับคุณเจตต์คบกันนานหรือยังจ๊ะ" คุณหญิงป้าอีกท่านหนึ่งเอ่ยถามขึ้นอีก
"นานมากแล้วค่ะ ตั้งแต่เด็กๆ แล้วค่ะ"
"แหม...แบบนี้ก็ดีจริงๆ น่ะสิจ๊ะ ไม่รู้มาก่อนว่ามีคุณเวทินมีลูกสาวน่ารักน่าเอ็นดู แถมยังสวยมากอีกต่างหาก"
"ขอบคุณที่ชมนะคะ แต่ว่า..."
"น้องเวลครับ..." ในขณะเดียวกันเสียงทุ้มของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น
