เวลาต่อมา_
"ขออนุญาตนะคะ คุณบัวยังไม่ได้ทานข้าวเลย จะปลุกขึ้นมาทานข้าวก่อนดีไหมคะ" แม่บ้านคนสนิทเอ่ยอย่างเป็นห่วงคุณหนูของบ้าน เมื่อเข้ามาภายในห้องบัวชมพูเธอยังนอนหน้าซีดเซียว มีสิงห์คอยดูแลถือยาดมไว้ใกล้ๆ ปลายจมูกเล็ก
ยังจำไดว่าเมื่อคืนนี้บัวชพูกลับมาก็ไม่ได้ทานข้าว คงจะเหนื่อยมากถึงขึ้นนอนแล้วไม่ลงไปอีกเลย
"งั้นก็ทำขึ้นมาเดี๋ยวผมป้อนเอง" เสียงเข้มบอกราบเรียบ ไม่แปลกที่คนใช้ในบ้านจะออกแสดงอาการว่ากลัวเขากันหมด
แต่ตอนนี้ที่ต้องสนใจคือบัวชมพู คงสะสมความเครียดเรื่องเอาบริษัทคืนในช่วงนี้มากเกินไป ไหนจะโดนความหวังจากบุพการีที่กดดันลูกตัวเองอีก
"ขอบคุณนะคะที่มาดูแลคุณหนู" ป้าวันเพ็ญบอกอย่างกล้าๆ กลัวๆ ในบุคคลิกของสิงห์ ที่ไม่ได้ต่างจากมาเฟีย
"ไม่ถึงขั้นนั้นหรอก"
"คุณหนูดูเครียดๆ ตั้งแต่กลับมาอยู่บ้านแล้วค่ะ ป้าก็ไม่กล้าถามอะไรมาก ยังไงซะวันนี้รบกวนบังคับไม่ให้คุณหนูไปทำงานหน่อยนะคะ" ฝ
