และแล้วนทีก็ทำอย่างที่พูดได้จริง ๆ เขาไม่ตอบโต้ยืนรับหมัดเหล่านั้นอย่างสงบจนเลือดไหลซึมจากมุมปากและเบ้าตาที่ช้ำอยู่แล้วก็ยิ่งบวมช้ำหนักขึ้นไปอีก
หลังจากฝาแฝดหนุ่มสองคนเหนื่อยจนหยุดมือลง นทีก็ยังคงฝืนยืนนิ่งด้วยความมุ่งมั่น แม้ร่างกายจนสั่นเซไปเล็กน้อย
ลันโซที่กำลังเหนื่อยหอบมองนทีด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปอย่างแปลกประหลาด “พอแล้วโลตัส” เขาห้ามปรามฝาแฝดของตนก่อนสบถ “มึงมัน... มึงมันบ้าจริง ๆ!”
ลันโซสูดลมเข้าปอดเฮือกใหญ่อีกครั้งแล้วก้าวหาชายหนุ่มหน้าตาปูดบวม “บ้านพักต่างอากาศที่แม่ริม เชียงใหม่... รีบไปซะ! อย่าทำให้น้องสาวกูต้องเสียใจไปมากกว่านี้” ลันโซพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นแต่แฝงความหวังไว้กับชายหนุ่ม
“แล้วกูจะส่งโลเคชั่นไปให้” โลตัสสำทับ
“ขอบคุณ” นทีรับคำแล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว เขาไม่อยากเสียเวลาไปสักวินาทีเดียวแม้ร่างกายกำลังบาดเจ็บ เขารีบวิ่งไปขึ้นมอเตอร์ไซค์เก่า ๆ ของตัวเองแล้วขับอ
