(พระราม)
7.12 pm.
"พี่ไม่สบายใจเลยที่ไม่ได้ซื้ออะไรติดมือมาด้วย"
"จะซื้อทำไมกันล่ะคะพี่รามแค่มากินข้าวกับพ่อเฉยๆ"
ที่รักว่าอย่างสบายอารมณ์ เพราะเธอคงไม่ได้คิดมากที่เรามากินข้าวกับพ่อตัวเองแบบนี้ด้วยความที่พ่อที่รักไม่ได้ดูแลเธอมาเธอเลยไม่ได้มีความผูกพันอะไร กลับกันเธอคงจะรู้สึกไม่ชอบขี้หน้าพ่อตัวเองมากกว่า เพราะเท่าที่ฟังที่รักพูดถึงผมก็รู้แล้ว แต่ตอนนี้อะไรๆมันไม่ได้เหมือนเดิมไง ในเมื่อพ่อของที่รักกลับมาเพื่อขอดูแลเธอก็แปลว่าตอนนี้ที่รักมีผู้ปกครองแล้ว
ผมค่อนข้างเกร็งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"ลุงรามอุ้มขวัญใจหน่อยได้ไหมคะ?"
"ได้สิ"
ผมหลุดจากภวังค์เมื่อขวัญใจร้องขอให้อุ้ม ขณะที่ที่รักกำลังมองมาที่ผมอย่างขำๆ
"พี่ไม่ต้องตื่นเต้นไปหรอกน่า ไปกันเถอะ"
ที่รักเปิดประตูลงจากรถไปก่อนผมจึงขยับตัวลงจากรถ และไปเปิดประตูหลังเพื่ออุ้มขวัญใจลงมาด้วย เจ้าตัวเล็กรีบกอดคอผมไว้ทันทีในตอนที่เรากำลั
