[ พาร์ท : เพลิง ]
ผมนอนเล่นเกมส์อย่างสบายใจหลังจากกินข้าวอิ่ม ก็ผมไม่มีอะไรทำอ่ะงานอะไรก็เคลียร์เสร็จหมดแล้วด้วย อีกอย่างก็ยังปวดเนื้อปวดตัวไม่หายเลย ว่าแต่ยัยตัวแสบหายไปไหนกันเนี่ยเอาถาดลงไปเก็บแต่หายเงียบไปเลย
แกร่ก!! ผมเหลือบตาไปมองตามเสียงเล็กน้อยพูดยังไม่ทันขาดคำเลยเธอก็เข้ามาแล้วตายยากจริงๆ
“หายไปไหนมา”ผมถามเธอ ในขณะที่ตาก็ยังคงจ้องอยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์
“ก็ล้างจานแล้วเก็บกวาดไงคะ”เธอตอบ จากนั้นก็เดินมานั่งลงบนเตียงข้างๆผม
“กอดหน่อยดิ”ผมวางโทรศัพท์ลงแล้วอ้าแขนรอรับอ้อมกอดจากเธอ
“กอดทำไมคะ”
“มาเหอะ เร็วๆ!”ผมพูดห้วนๆ ก็เธอชอบขัดใจผมอ่ะ
“....”เธอทำหน้าบึ้งตึงใส่ผมแต่ก็ยอมเข้ามาให้ผมกอดแต่โดยดี
ผมยกขาทั้งสองข้างกอดรัดช่วงล่างของเธอเอาไว้ส่วนท่อนแขนก็โอบกอดช่วงบนของเธอเอาไว้เช่นกัน ตัวเล็กๆแบบนี้ผมออกแรงรัดนิดเดียวกระดูกคงหักแน่ๆเลย เด็กอะไรตัวเล็กชะมัดเลยแต่ส่วนอื่นกลับโตเกินวัย
