คิลเลียนอดแปลกใจไม่ได้เมื่อเห็นริชาร์ดผู้เป็นน้องชายตื่นแต่เช้า ซึ่งมันผิดจากวิสัยของชายหนุ่มเสียเหลือเกิน
“ทำไมตื่นเช้าจังล่ะ รอชชี่”
คนที่ยืนกอดอกเหม่อมองออกไปนอกระเบียงรู้สึกตัว หันไปมองคนที่มาหยุดอยู่ข้างกาย เมื่อเห็นว่าเป็นคิลเลียนก็ฝืนยิ้มให้
“ผมแค่อยากสูดอากาศดีๆ ก่อนคนอื่นเขาบ้างน่ะครับ”
ผู้เป็นพี่ชายหรี่ตามองน้องชาย แล้วอมยิ้ม
“นายดูแปลกไปนะรอชชี่ ตั้งแต่กลับมาจากล่องเรือคราวก่อน มีอะไรเกิดขึ้นบนเรือสำราญลำนั้นหรือเปล่า”
คนถูกตั้งคำถามส่ายหน้าน้อยๆ พลางฝืนยิ้มอีกครั้ง แต่รอยยิ้มของเขานั้นช่างดูไร้ความสุขเสียเหลือเกิน เขาไม่เคยมีความสุขเลยตั้งแต่ขาดผู้หญิงคนนั้นไป ทั้งๆ ที่พยายามจะลืม แต่กลับลืมไม่ได้เลยสักวินาทีเดียว
ลืมรัก... ที่มีต่อแม่โสเภณีตัวน้อยไม่ได้เลยสักที...
“ผมสบายดีครับ”
“แต่พี่ว่าไม่ใช่ นายเหมือนคนอกหัก”
ริชาร์ดแสร้งหัวเราะ ยกมือขึ้นเสยผมออกจากหน้า พลางหลบสา
