ไม่ทันที่บัวหอมจะให้คำตอบแก่เขา เสียงเด็กร้องไห้ดังลั่นออกมาจากห้องเด็ก ป้าหนิงอุ้มนายน้อยปรเมศมาให้ผู้เป็นพ่อของเขา
“แง แง”
“คุณมาริค นายน้อยปรเมศร้องดังลั่นไม่หยุดเลยละค่ะ ทำยังไงดีคะ นายน้อยไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้ว หนูบัว”
แม่บ้านใหญ่ดีใจมากที่เห็นบัวหอมยืนอยู่ตรงหน้าท่านประธานหนุ่ม หรือว่าเขาจะง้อเมียกลับมาแล้ว
“ว่าไงนะคะคุณป้าหนิง”
บัวหอมสงสารลูกชายแฝดพี่ เธอเองก็เพิ่งให้นมแก่หนูน้อยมาลินก่อนที่จะมาที่นี่ ไม่รู้จะมีน้ำนมเหลือให้ลูกชายหรือเปล่า
“เธอไม่เห็นแก่ฉันก็ไม่เป็นไร ขอให้เธอเห็นแก่ลูกปรเมศ ฉันไม่รู้จะทำยังไงดี”
คนเป็นพ่อมือใหม่ปลอบประโลมลูกชายสุดที่รัก กลิ่นหอมจากเด็กบริสุทธิ์เหมือนกันกับกลิ่นหอมหวานจากบัวหอมไม่มีผิด
“บัวจะให้นมแก่เขาเอง ขอเวลาส่วนตัวให้บัวกับลูกได้ไหมคะ ขอแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง” หวังว่าเขาคงไม่ใจร้ายใจดำถึงขนาดติดตามเธอกับลูกชายตลอดทั้งวัน
