หลังจากไฟพิศวาสดับมอดพิจิกาก็แทบไม่มีแรงลุกจากเตียง เธออยากกับบ้านขณะที่เขานั้นยังกอดเธอไว้อย่างหวงแหน
“ผิง ทำไมต้องคิดมากด้วยล่ะ เราเข้ากันได้ดีมากคุณก็รู้ ตกลงคบกันนะ”
“คุณพีร์ไม่ใช่ผิงคุณพีร์ไม่เข้าใจหรอกค่ะ”
“บอกผมได้ไหม นอกจากกลัวแม่ไม่ยอมรับแล้วผิงกลัวอะไร”
“หลายอย่างค่ะ เราต่างกันมากและผิงเพิ่งเข้าไปทำงานเองนะคะ ถ้าคนอื่นรู้เขาก็จะมองว่าที่ผิงได้งานก็เพราะใช้เส้นของคุณเข้ามา”
“แต่เรื่องนี้ผมไม่เกี่ยว”
“แต่จะมีสักกี่คนที่รู้และเข้าใจล่ะคะ”
“ผมไม่เคยรู้สึกอยากจะคบกับใครมาก่อน ตอนแรกผมก็คิดว่าเพราะผมหลงคุณเพราะคุณยังสดใหม่ แต่ผมไม่เคยรอใครนานถึงสองเดือนมาก่อนเลย ผมอดทนไม่ยุ่งเกี่ยวกับคนอื่น ทั้งที่แต่ก่อนผมไม่เคยขาดเรื่องเซ็กซ์เลย ผมว่าผมรักคุณเข้าแล้วล่ะ”
“อะไรนะคะ”
“ผมบอกว่าผมรักคุณ”
“คุณพีร์” พิจิกาไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง แต่พอเห็นสีหน้าและแว
