“พี่กลับก่อนนะผิง”
“ค่ะพี่กิ่ง”
“ถ้าเกินสองทุ่มคุณพีร์ยังไม่กลับผิงก็ลองเข้าไปถามว่าเขาจะให้ผิงกลับได้เลยไหม เพราะบางทีคุณพีร์ก็ทำงานจนดึกจนลืมว่าเลขาอย่างเรายังนั่งรออยู่นอกห้อง”
“คุณพีร์ทำงานดึกตลอดเหรอคะ”
“ไม่หรอกค่ะ ปกติก็ไม่เกินหกโมง”
“ค่ะ” พิจิกาพยายามจะทำความเข้าใจกับงานของเจ้านาย เพราะถ้าหากถึงวันที่พี่กิ่งแล้วลาคลอดแล้วเธอคงจะต้องทำงานทุกอย่างคนเดียวจึงต้องถามและเรียนรู้ให้มากที่สุด
พี่กิ่งแก้วและคนอื่นกลับไปแล้วตอนนี้ที่บริษัทก็เหลือแค่เธอกับพีราวัชรแค่สองคน ชายหนุ่มยังคงนั่งทำงานอยู่ในห้องขณะที่เธอก็นั่งรอเขาอยู่ข้างนอก จนกระทั่งใกล้ถึงเวลาสองทุ่มหญิงสาวจึงเคาะประตูแล้วเปิดเข้าไป
“คุณพีร์ค่ะ ดึกแล้วผิงขอตัวกลับก่อนได้ไหมคะ”
“รอแป๊บนึงได้ไหม เดี๋ยวผมก็ทำงานเสร็จแล้วจะได้กลับพร้อมกัน”
“ได้ค่ะ ผิงรอข้างนอกนะคะ”
“รอตรงนี้แหละ ไม่นานหรอก ระหว่างรอผิงนวดไหล่ให้ผมได้ไหม ท
