อังเปาตัดสินใจจับมืออินทรกลับมาที่บ้าน ทันทีที่รถเธอจอดสนิทหญิงสาวก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเดินลงจากรถ เมื่อคืนคำพูดของอินทรทำให้เธอคิดทบทวนอย่างถี่ถ้วน ความจริงก่อนหน้านี้เวลาเธอเล่าเรื่องที่บ้านให้น้าชายฟัง เขาก็พูดไม่ต่างจากอินทรเช่นเดียวกัน เขาอยากให้อังเปาเลิกคิดจมปลักอยู่กับความทุกข์ที่คนเหล่านี้มอบให้ ตอนนั้นไฟแค้นมันร้อนรุ่มรุนแรงอังเปาจึงไม่เชื่อฟัง สุดท้ายน้าของเธอก็จนใจ
“บ้านใหญ่ดีนะ”
“ถ้าไม่ใหญ่ไม่มีเงินบางทีอาจจะมีความสุขก็ได้”
อังเปาเดินนำเข้ามาในบ้านหลังโต โดยมีอินทรตามไม่ห่าง แม่บ้านที่เห็นหน้าหญิงสาวก็พากันทำหน้าแปลกใจโดยเฉพาะตอนเห็นว่าอังเปาพาใครเข้ามาด้วย
วันนี้เป็นวันหยุดทำให้คนที่บ้านอยู่กันครบ ไม่นานสามคนพ่อแม่ลูกที่อาศัยอยู่ในบ้านก็เดินออกมาพร้อมกัน อังเปาเลือกนั่งรอในสวนหย่อมหลังบ้านเพราะเป็นมุมเดียวที่ไม่เปลี่ยนแปลงและเป็นมุมเดียวที่ทำให้อังเปารู้สึกว่าบ้าน
