จันทร์เจ้าถึงกับโล่งใจเล็กน้อย หัวใจเต้นแรงแต่ก็เริ่มสงบลง เธอเงยหน้ามองปุณณ์ สายตาของเขายังคงจับจ้องเธอ แต่คราวนี้แฝงความพอใจและความเอ็นดูบางอย่าง
หัวใจของจันทร์เจ้าสั่นระริก เธอรู้สึกทั้งตื่นเต้นและหวั่นใจ ได้โปรดอย่ายิ้มให้เธอ เขารู้ไหมว่ารอยยิ้มของเขา มันทำให้เธอคิดถึงใบหน้าเขาเวลาที่เขาอยู่บนเตียง ผู้ชายอะไรมีเสน่ห์เหลือเกิน ถ้าไม่ติดชื่อเสียของเขา ป่านนี้คงหัวกะไดบ้านไม่แห้ง
พิกุลเองก็ยิ้มออกมาเบาๆ เหมือนโล่งใจที่ปุณณ์ไม่ได้ว่าอะไร
“คุณฟองทำได้ดีมากค่ะ” พิกุลกระซิบเบาๆ
จันทร์เจ้าพยักหน้า แม้ยังรู้สึกหนักหน่วงในใจ แล้วก็แอบหวั่นใจ ว่าเขาจะตำหนิเธอ แต่ผลลัพธ์ที่ออกมามันจะไม่ใช่อย่างที่เคยคิด
อย่างน้อย…เขาไม่ได้ว่าอะไร…และยิ้มให้ฉัน…
ความคิดนี้ทำให้เธอเริ่มมีแรงใจที่จะปรับตัวและเรียนรู้ชีวิตที่บ้านปุณณ์ต่อไป
ปุณณ์ยกช้อนขึ้นชิมอาหารอีกคำหนึ่ง เขายังคงจับตาดูเธอด้วยสายตาที่แฝงความส
