ปริญก็แสดงสีหน้าไม่พอใจออกมา จนรรินดาสังเกตุเห็นได้ชัด
"หลินฝึกงานที่บริษัทคุณปริญค่ะ" เธอตอบเสียงเรียบ
"ทำไมถึงได้พานักศึกษาฝึกงานมาด้วยละครับคุณปริญ" เปรมถามด้วยความไม่พอใจ คุยงานระดับนี้ประธานบริษัทที่ไหนจะพานักศึกษาฝึกงานมาด้วย
และนักศึกษาฝึกงานที่ว่าก็ทำเอาเขาหวง จนเลือดแทบจะขึ้นหน้าแต่ทำอะไรไม่ได้ ทั้งยังรู้สึกผิดกับคำพูดแรงๆที่เคยต่อว่าเธอด้วย
"พอดีผมสะดวกแบบนี้ คุยงานกันเถอะครับ ผมมีธุระต่อ" จะพามาด้วยแล้วทำไมก็เมียกู! ไม่สัส
คุยงานกันไปกว่าชั่วโมงก็ยังไม่ได้ข้อสรุปที่แน่ชัด ในการเซ็นสัญญาครั้งนี้ทั้งลูกค้ายังลังเล ดูเหมือนจะไม่เชื่อใจบริษัทเขาเช่นกัน ไม่น่าเสียเวลามาเลยคิดแล้วก็หงุดหงิด
"ถ้างั้นก็พิจารณาได้ตามข้อเสนอของผมเลยนะครับ" ปริญพูดขึ้นเมื่อคุยกันจบลง
"ครับ รายละเอียดที่เหลือเดี๋ยวผมจะไปคุยต่อที่บริษัทของคุณปริญนะครับ" ปากพูดกับปริญ แต่ตาก็มองไปที่รรินดา
"ได้ครับ" ป
