ภูรีกลับบ้านมาตอนเย็น ก็พบว่ามารดาของเขากำลังมีแขก
“อ้าว ตาภูกลับมาแล้วเหรอ มานี่ มาไหว้คุณลุงกับคุณป้าซะซิ มาเร็ว” ภูรีเดินตรงเข้าไป สวัสดีกับแขกทั้งสองตามมารยาทเจ้าบ้านที่ดี
เขาคลับคล้ายคลับคลาว่าสองคนนี้น่าจะเป็นพ่อกับแม่ของดาริกา แต่เขาก็ไม่มั่นใจนัก เพราะครอบครัวของดาริกาอยู่ต่างประเทศกันหมด มีแต่ดาริกาคนเดียวเท่านั้นที่กลับมาปักหลักอยู่ที่เมืองไทย
“สวัสดีครับคุณลุง คุณป้า”
“ไหว้พระเถอะจ้ะ นี่ป้าไม่ได้มาซะนาน หลานภูรีโตขึ้น หล่อซะจนป้าจำแทบไม่ได้”
“นี่คุณหญิง คุณก็พูดไปได้ดูซิ หลานเขินจนหน้าแดงไปหมดแล้ว” สุชาติหัวเราะออกมาอย่างชื่นชอบในตัวของภูรี นี่ถ้าได้ดองกันคงดีไม่น้อย ภาณีแม่ของภูรีหันไปมองบุตรชาย แล้วก็รีบแก้ต่างแทน
“ตาภูเขาก็เป็นอย่างนี้แหละค่ะ เขาเป็นคนขี้อาย ไม่ค่อยพูด แต่ก็น่ารักนะคะ” ทุกคนหัวเราะกันอย่างชอบใจ มีแต่ภูรีคนเดียวที่นั่งทำหน้าไม่ถูก
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครั
