เสียงหวานใสของอะอายพูดออกมาทั้งที่เธอไม่ได้หันมามองเลยว่าใครเป็นคนเปิดประตูห้องนอนของเธอเข้ามา และคนที่เดินเข้ามาภายในห้องนอนของเธอ ก็พูดขึ้นมา
“ ไม่ได้ลืมอะไร เเต่เเค่มาตามดูเด็กที่มันขี้ดื้อไม่เชื่อฟังคำพูดของฉัน ”
เสียงทุ้มหนาพูดกับเธอขึ้นมา เเละเขาก็ยืนกอดอกมองเธอ อะอายที่ได้ยินเสียงทุ้มคุ้นเคย เธอก็หันมาทางเสียงของเขาทันที
“ เฮียนิก ” เสียงหวานใสเรียกชื่อเขาเเละสะดุ้งโหยงนั่งขึ้นทันที
“ ไง ยัยเด็กดื้อ ” นิกที่เห็นการกระทำของเธอ เขาก็พูดขึ้นมาทันที
“ เฮียนิกเข้ามาในห้องอะอายได้ไงคะ เเล้วเฮียรู้ได้ไงว่าอะอายอยู่ที่นี้ ” เสียงหวานใสไม่รอช้าที่จะถามเขาออกไป
“ ไม่มีอะไรที่ฉันไม่รู้ คนอย่างฉันทำอะไรได้มากกว่าที่เธอคิดอีกอะอาย ” เสียงทุ้มพูดกับเธอ อย่างเอาเรื่อง ที่เธอไม่ยอมเชื่อฟังเขา
“ ได้ไงค่ะ เเต่ที่นี้มันพื้นที่ส่วนตัวนะคะ เฮียนิกเข้ามาเเบบนี้ไม่ได้อะอายแจ้งความข้อหาบุกรุกได้เ
