“คือ... ณดาไม่ได้กลับห้องเองหรอกค่ะ คุณ...”
หล่อนกำลังจะบอกว่าธีโอพาหล่อนกลับ แต่ครูสแทรกขึ้นเสียก่อน ราวกับว่าเขาไม่ต้องการรับรู้อย่างนั้น
“เข้าไปในออฟฟิศกันเถอะครับ ตรงนี้ลมแรง”
“อ๋อ ค่ะหัวหน้า”
ครูสเดินนำเข้าไปแล้ว พร้อมกับเปิดประตูตรงหน้าให้ หล่อนกล่าวขอบคุณและก้าวเข้าไปภายใน หัวใจเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดบาปมากมายเหลือเกิน
หล่อนควร... ควรจะบอกความจริงเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้กับครูสรู้ใช่ไหม เพื่อที่เขาจะได้ตัดใจเสียที
“เอ่อ หัวหน้าคะ คือณดามีเรื่องจะ...”
หล่อนไม่อาจจะพูดจบประโยคได้เพราะครูสหันมายิ้มกว้าง พร้อมกับเปลี่ยนเรื่องคุยอีกครั้ง
“ดื่มกาแฟไหมครับ เดี๋ยวผมสั่งชงมาเผื่อ”
“เอ่อ...”
“ของณดา กาแฟหนึ่งช้อน ไม่ใส่ครีม ใส่น้ำตาลสองช้อนใช่ไหมครับ”
ณดาแทบไม่เชื่อกับสิ่งที่ได้ยินจากปากของครูส เขารู้ได้ยังไง ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ ครูสไม่เคยแสดงความสนใจในตัวของหล่อนเล
