ณดาปิดคอมพิวเตอร์ และคว้ากระเป๋าขึ้นมาสะพาย แต่ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ก็อดที่จะมองเข้าไปในห้องทำงานของครูสไม่ได้ ครูสยังไม่กลับบ้าน ยังคงทำงานอยู่หลังโน้ตบุ๊กตัวโปรด
“ณดากลับก่อนนะคะหัวหน้า” ณดาเดินไปเกาะขอบประตูห้องและกล่าวลา
ครูสเงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนจะระบายยิ้ม “ณดากลับกับใครครับ ให้ผมไปส่งไหม”
แล้วครูสก็ปิดโน้ตบุ๊กทัน
“เอ่อ ณดากลับเองได้ค่ะ ไม่รบกวนหัวหน้าดีกว่า”
“ไม่รบกวนหรอกครับ ผมยินดี” ครูสคว้าเสื้อสูทขึ้นมาสวม ก่อนจะเดินออกมาหาณดา
“ไปเถอะครับ ผมจะไปส่งที่ห้อง”
ณดาลำบากใจยิ่งนัก เพราะรู้ดีว่าธีโอกำลังรออยู่หน้าสำนักงานหลังจากที่ส่งข้อความเข้ามาบอกเมื่อครู่นี้
“คือณดา... กลับกับเพื่อนน่ะค่ะ”
ครูสชะงักเล็กน้อย กับคำตอบ และท่าทางลำบากใจของคู่สนทนา เขาสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ และยิ้มกว้าง
“งั้นผมเดินไปส่งที่รถเพื่อนของณดานะครับ”
“เอ่อ”
“นะครับ”
ณดาไม่มีทางเลือก นอกจากต้องพยั
