แสงตะวันอ่อนๆ ที่ทอประกายผ่านรอยแยกของผ้าม่านหรูเข้ามาภายในห้องกว้าง ทำให้คนตัวเล็กที่อดตาหลับขับตานอนมาตลอดทั้งคืนสะดุ้งตื่นขึ้น ร่างอรชรเปลือยเปล่าผุดลุกขึ้นนั่ง ผ้าห่มเลื่อนลงจากทรวงอกไปคลุมอยู่ที่บริเวณเอวคอดแทน
“กี่โมงแล้วนี่”
ดวงหน้าอ่อนเยาว์ที่ยังคงสะลึมสะลือเต็มไปด้วยความเป็นกังวลใจ สองเท้ากระวีกระวาดก้าวลงจากเตียงไปหยิบเสื้อคลุมมาสวมใส่ กำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ แต่เสียงสนทนาคุ้นหูดังแว่วมาไกลๆ เท้าเปลือยชะงักอยู่กับที่ ก่อนจะหมุนตัวหาต้นเสียง
นั่นไง ร่างสูงใหญ่ที่อยู่ในชุดทำงานเรียบร้อยแล้วยืนอยู่ที่ระเบียงด้านนอกของตัวห้องนอน เท้าเล็กขยับเดินไปหยุดที่กระจกบานใหญ่ที่ทำหน้าที่กั้นระหว่างภายในของห้องกับระเบียงเอาไว้ เพราะต้องการบอกกับเขาว่าหล่อนจำเป็นต้องรีบไปแล้ว
มือเรียวแตะที่ประตูกระจกเลื่อนเพียงเล็กน้อย พร้อมกับชะโงกหน้าออกไปหา ธีโอยืนหันหลังให้กับหล่อน และกำลังคุยโทรศัพท์
