(คราม)
หลายวันต่อมา
3.12 pm.
"โสนคิดไม่ออกเลยว่าพ่อจะว่ายังไง"
ผมหันมองโสนที่กำลังบ่นถึงพ่อตัวเองเสียงเบาด้วยความเป็นห่วง จริงๆตลอดทางที่เราขับรถกลับมาที่บ้านของโสนน้องมีท่าทีหนักใจมาก เพราะเมื่อวานเธอโทรมาบอกพ่อแล้วและพ่อน้องเองก็ดูเหมือนไม่อยากให้ลูกสาวตัวเองกลับมาหาเท่าไหร่ เพราะคงกลัวว่าผมจะตามมาแบบนี้
"อย่าคิดมาก"
"ถ้าพ่อไม่ชอบพี่ล่ะ"
"อันนี้เป็นห่วงเรื่องไหน เรื่องที่จะไปแนะนำพี่กับพ่อหรือเรื่องที่เรากำลังหาทางแก้คำสาป?"
"ก็ห่วงทุกเรื่องสิคะ"
โสนหันมามองค้อนจนผมหลุดยิ้ม และจับมือเธอขึ้นมากดจูบเบาๆ
"ถ้าพ่อเธอไม่รับพี่พี่ก็จะพยายามให้เขาเปิดใจ ส่วนเรื่องคำสาปพี่ว่าเรามาถูกทางแล้วถ้าเขาไม่ช่วยเราก็ต้องค่อยๆหาทางช่วยกันต่อ"
ผมหันมองสบตาโสนในตอนที่รถติดไฟแดง
"เราจะผ่านมันไปด้วยกันพี่พูดถูกไหม?"
"อือ"
โสนพยักหน้าและดึงมือผมไปวางจับไว้บนตักตัวเองด้วยท่าทีคิดหนัก ขณะที่ผมก็ลอบถ
