เวลาต่อมา
"แล้วพวกพี่ต้องทำอะไรบ้าง?"
"ไม่ต้องทำอะไร แค่นอนเฉยๆครับ"
"มันจะไม่อันตรายเหรอ?"
พี่ครามหันไปถามน้องไฟขณะที่ตอนนี้เรากำลังเข้าพิธีที่ถูกจัดขึ้นโดยคนเป็นหลานของฉัน ไฟขมวดคิ้วมองฉันสลับกับพี่ครามก่อนจะเอียงใบหน้ามองด้วยความสงสัยไม่ต่างกัน
"ผมก็ไม่แน่ใจ แต่เรามาเพื่อขอขมาเพราะงั้นไม่น่าจะมีอะไรอันตราย"
พี่ครามขมวดคิ้วมองไฟด้วยความไม่ไว้วางใจอย่างเห็นได้ชัดจนทำให้บรรยากาศดูน่าอึดอัดมากขึ้น พ่อฉันที่ยืนอยู่มุมห้องเดินเข้ามาดู และตอนนี้ฉันกับพี่ครามกำลังนั่งกันอยู่บนเตียงที่รายล้อมไปด้วยสายสิญจน์ และบนเตียงก็มีไฟนั่งอยู่ด้วย
"ไฟอาจจะอธิบายได้ไม่เก่งนัก แต่เขาไม่ทำอะไรที่มันเป็นอันตรายแน่นอน"
พ่อฉันช่วยพูดอีกคน ขณะที่ไฟเองก็กำลังม้วนสายสิญจน์ใส่แขนตัวเองและเอาสายสิญจน์ที่เป็นวงมามัดที่หัวของฉันที่กำลังนอนรออยู่
"นอนลงเถอะค่ะพี่คราม"
"พี่กลัวเธอสลบไปอีก"
"ไม่ต้องห่วงครับเพรา
