(คราม)
1 อาทิตย์ต่อมา
2.12 pm.
"ผมก็ไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง แต่การมองเห็นของคุณครามกลับมามองเห็นได้เป็นปกติแล้วครับ"
ผมยกยิ้มมองหมอประจำตระกูลด้วยความเบาใจหลังจากที่วันนี้ผมเข้ามาโรงพยาบาล เพื่อมาตรวจดวงตากับหมออย่างละเอียด ซึ่งมันเป็นความต้องการของโสนเองผมจึงหันมองน้องที่กำลังนั่งอยู่มุมห้องด้วยรอยยิ้ม
หนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาหลังจากที่ทุกอย่างคลี่คลายชีวิตผมก็เหมือนกับอยู่ในช่วงที่พายุเข้า เพราะทันทีที่กลับบ้านแม่กับพ่อต่างก็ตื่นตระหนกตกใจจนทั้งผมและโสนต้องช่วยกันเล่ารายละเอียด และสิ่งที่พวกเราต่างไปเจอมา จากนั้นแม่เลยให้พวกผมไปวิปัสสนากรรมฐานตามคำแนะนำจากเจ้าไฟไอ้เด็กไสยเวทย์นั้นนั่นแหละ แต่มันไม่ใช่การบวชเป็นพระนะผมเพียงแค่ไปเข้าวิปัสสนาเพื่ออุทิศส่วนบุญให้เจ้ากรรมนายเวร และโสนเองก็ไปกับผม เราไปเข้าวิปัสสนากรรมฐานกันห้าวันสี่คืน ซึ่งผมทรมานทุกวัน...ผมไม่ใช่พุทธจ๋าแต่
